محسن مخملباف
درباره فیلم
محسن مخملباف در سال ۱۳۷۴، در حالیکه در پویش های فکری خودش به دانسته های جدیدی رسیده، تصمیم می گیرد فیلمی درباره گذشته خودش بسازد و ببیند آیا نسل قدیمی تر می تواند نسل جدید تر را کارگردانی کند و آیا می شود روشهای خشونت آمیز چگوارا و روش های صلح آمیز گاندی را در یک مبارزه، آشتی برقرار کرد؟ او سالها قبل و زمانی که یک جوان هفده ساله انقلابی بود تصمیم به مبارزه خشونت آمیز با حکومت شاه گرفته بود. حاصل کار اما فیلمی است به نام 'نون و گلدون'.
ویژگی فیلم
'نون و گلدون' یک فیلم لطیف با ساختاری پیچیده و در عین حال ساده است. روایتی سینمایی و خلاق از فاصله گذاری و شکستن زمان که توسط فیلمسازی که می خواهد با بازسازی گذشته خودش، به نقد یک روش بپردازد. فیلم حضور درخشان و موفقی در زمان خودش در جشنواره های بین المللی فیلم داشت و در سال ۱۹۹۹ به انتخاب منتقدین و مدیران جشنواره های جهانی فیلم به عنوان یکی از ده فیلم برتر جشنواره ها جهان در دهه ۹۰ انتخاب شد.
نگاه کارگردان
من متولد شده جنوب شهر تهرانم در یک جامعه سنتی مذهبی، متاثر از این فرهنگ مذهبی شدم. بعد تجربه انقلاب اسلامی را داشتم. بعد سال به سال تردید کردم اول به کسانی که به عنوان اشخاصی که باور داشتم فکر کردم آنها به راه انقلاب و دین نمی روند بعد کم کم به انقلاب شک کردم و فکر کردم اشکال در خود انقلاب هست، بعد کم کم شک کردم به این نگاه دگماتیک دینی. هی اینها رو مثل ماری که پوست می اندازه پوست انداختم، و اینها تردیدهای است که نه در من بلکه در جامعه ی من بوده منتها من یک نسلی را نمایندگی می کردم در واقع نون و گلدون یک بازنگری است به روش انقلاب.
سوال من در این فیلم این هست آیا اگر یک انقلابی باخشونت به پیروزی برسد آیا می تواند برای مردم اش صلح و مهربانی به ارمغان بیاورد یا باید در این روش هم تجدید نظر کرد؟
در این فیلم من به بهانه نقد خودم در واقع یک فرصتی را دارم ایجاد می کنم که انقلاب اسلامی و روش خشنی که با آن به پیروزی رسید را نقد کنم.
این فیلم نقد من توسط خودم هست تا بتوانم ظرفیت نقد پذیری را در جامعه بالا ببریم چرا که اگر انقلاب را مستقیم را نقد می کردم مطلقا به این فیلم اجازه پخش داده نمی شد،گویا که همین طوری هم فیلم تا مدت ها توقبف بود.
منبع : سایت بی بی سی فارسی
