آیرن و لاسی زوجی هستند که در خانه ی پدر لاسی زندگی میکنند ، آنها هر روز با طعنه ها و کنایه های پدر لاسی روبرو میشوند ، پدر لاسی با زخم زبان و اخلاق بدی که دارد همواره آیرن را آزرده خاطر میکند ، آیرن نیز به هر دری میزند تا از دولت خانه ای برای زندگی بگیرد و ....
بلا تار در اولین فیلمش سراغ زندگی مردم مجارستان تحت سلطه ی کمونیست میرود . فضای سیاه و سفید فیلم و آپارتمان کوچک پدر لاسی به شدت مخاطب را وارد دنیایی سرد و دلگیر میکند . بلا تار در 22 سالگی این فیلم را ساخته و بازیگران فیلم همگی از دوستان او هستند که برای بازی در فیلم هیچ دستمزدی دریافت نکردند . فیلمبرداری به شیوه ی دوربین روی دست ، کلوز آپ های بسیار خوب و بازی ساده اما بسیار قابل باور بازیگران ، فیلم را به شدت مستند گونه و رئالیستی کرده است .
سکانسی که آیرن نزد یکی از دولتمردان برای به دست آوردن خانه میرود ، اصرار و دیالوگ های آیرن و سردی و کم توجهی مرد پشت میز ویرانگر است . آیرن فقط سقفی میخواهد تا با همسرش (لاسی) و دختر کوچکش در آن زندگی ساده خود را ادامه دهد و از گزند پدر شوهرش در امان باشد .
بلا تار از مرد های آن زمان مجارستان چهره ای زننده نشان میدهد . پدر لاسی که اخلاقی گند دارد و به آیرن که تا دیر وقت در نبود لاسی در کارخانه ای کار میکرده است تهمت فاحشگی میزند اما خود مست در کافه ها به دنبال رابطه جنسی با زن هاست ، لاسی نیز با توجه به حرفهای پدرش به آیرن تهمت میزند اما خودش به راحتی در سکانسی به دوست آیرن تجاوز میکند .
پایان بندی فیلم و تک گویی های آیرن و لاسی در نماهای نزدیکی که بلا تار استادانه گرفته است بسیار عالیست .
