فیلم در اینده ای نه چندان دور شروع میشه.جایی که بشر،بهمرگ و کهولت سن غلبه کرده."نمو" پیر مرد 118 ساله اخرین بازمانده از نسل فانی هستش که اخرین روزای عمرش رو در بیمارستان سپری میکنه و تصمیم میگیره داستان زندگیشو برای یک روزنامه نگار تعریف کنه
فیلم "اقای هیچکس" فیلم جاه طلبی هستش که میخواد از همه چیز حرف بزنه.کلی گویی و حجم مطالب به قدریست که "درخت زندگی" مالیک در برابرش یه فیلم ساده و جمع و جوره
خیلی از نظریه های علمی معروف مثل نظریه جهان های موازی،اثر پروانه ای،انتروپی(بی نظمی)،غیر خطی بودن زمان و ...تو روایت فیلم مورد اشاره قرار میگیرن و در واقع تاثیرشونو رو داستان میزارن.اما احتمالا تم اصلی فیلم،انتخاب باشه.اینکه جقدر یه انتخاب میتونه مسیر زندگی رو عوض کنه
فیلم ارجاع مستقیم و روشنی هم به "شانس کور" کیشلوفسکی کرده.نقطه عطف هردو فیلم و در واقع لحظه انتخاب شخصیت های اصلی در یک ایستگاه قطار رخ میده.لحظه ای که نمو باید بین پدر و مادرش یکی را انتخاب کند،با اون موسیقی زیبا،از لحظات زیبا و فراموش نشدنی سینماست
البته نوعی پارادوکس که شاید هم عمدی بوده تو جهان بینی فیلم به چشم میاد.از طرفی به ما گفته میشه انتخاب ما،سرنوشت ماست.از طرف دیگه تو سکانس "ابپز شدن تخم مرغ،تغییر دما و بارش بارون" شاهد نوعی جبر گرایی رو داستان هستیم
اما بلند پروازی های "ون دورمل" به همینجا ختم نمیشه.سکانس اخر که نمو به خبرنگار میگه "تو وجود نداری،تو فقط تصورات یه بچه نه ساله هستی"،این فرضیه به وجود میاد ایا تصاویری که دیدیم حقیقی بودند،اتفاقاتی که طول روز شاهدشونیم تا چد واقعی و تا چه حد ساخته ی ذهن ما هستند؟ موضوعی که نولان در فیلم "تلقین" هم به ان پرداخته بود
در هرصورت تماشای "اقای هیجکس" میتونه تجربه متفاوتی باشه
________________________________________________________________
Mr. Nobody
Jaco Van Dormael
