قهوه و سیگارها
جیم جارموش
اولین فیلمی که من را با نام جیم جارموش و سینمای او آشنا کرد گوست داگ،و سپس قهوه و سیگارها بود،فیلمی مستقل از سینماگری غیرمتعارف،مجموعه ای از یازده قصه ی کوتاه که طی دوره ای 17ساله ساخته شده اند!
موضوع و مضمون فیلم،قهوه و سیگار نیست،این دو فقط بهانه هایی هستند برای کنار هم قرار گرفتن کاراکترها در اپیزودهایی که به ظاهر ربطی به یکدیگر ندارند،افرادی که به یک کافه می آیند تا قهوه ای بنوشند،سیگاری دود کنند و دقایقی را به استراحت بگذرانند...لحظاتی کوتاه و به ظاهر بی اهمیت در زندگی که در اصل از کنار هم قرار گرفتن همین لحظات کوتاه ماهیت زندگی بوجود می آید،بخش هایی غیردراماتیک و غم انگیز از زندگی هر انسان...بخش هایی شبیه به فضای خالی که لابلای همه چیز یافت میشود و جارموش در قهوه و سیگارها این فضا را بسیار زیبا نمایش می دهد.
در تمام اپیزودها نوعی تکرار وجود دارد،موقعیت و لوکیشن ثابت و تکراری ست،فیلمبرداری و نوع نماها تکراری ست،و برخی از دیالوگ ها در تمام اپیزودها تکرار می شوند...جارموش با پرهیز از شخصیت پردازی متداول در سینما و حذف موضوعات مثلن پراهمیت و پرداختن به موضوعات پیش پا افتاده و استفاده از طنز زیرپوستی فیلمی تامل برانگیز را به تصویر کشیده است،او در قهوه و سیگارها انسان هایی عادی و تنها را در شرایطی عادی اما کنایه آمیز قرار داده است...
اگر #جارموش و فیلم های سیاه و سفید را دوست دارید،این فیلم را حتمن ببینید و از نبوغ او لذت ببرید!
پ.نوشت: در این فیلم تام ویتس خواننده ی مورد علاقه ی من به همراه ایگی پاپ در اپیزودی 11دقیقه ای بنام عصیان بازی دارد که بنظر من طنازترین اپیزود قهوه و سیگارهاست!
